کمک میکنم تا کمکم نمائید
کمک کنید تا کمکتان نمایم
درک عمیق از مفاهیم واژه ها و نظر به پیوستگی و وابستگی آنها و تعهد و پایبندی به اصول یقیناً به طرح دنیای جدیدی خواهد انجامید که از پس دل نگرانیها و مشکلات فعلی چشم در راه آن هستیم.
صنعت حمل و نقل دریایی بسیار گسترده، پیچیده و مدرن میباشد و با همة عظمت جزئی از چرخة تجارت جهانی است که ما هنوز در اولین ایستگاه ها جهت پیوستن به آن میباشیم و ماهنامه ترابران تمایل دارد به بررسی اوضاع و احوال سرمایه گذاری خارجی در بخش فعّالیّت های بندری آن بمنظور روشن تر شدن افق پیش رو و با عنایت به ابلاغیه های مقام معظم رهبری در خصوص بُنود الف، ب و ج اصل ۴۴ قانون اساسی و اجرائی شدن آن در سالهای گذشته که نه تنها به تشکیل سازمان خصوصی سازی انجامیده که واگذاریهایی بسیار جنجالی را از قبیل قسمتی از سهام فولاد خوزستان یا بلوک مخابرات و یا آلومینیوم ایران نیز در تاریخ اقتصاد ایران رقم زده است، بپردازد.
واکاوی مدنظر ترابران احتیاج به تحقیقات بسیار مفصّلی توسط تیمی متشکل از خبرگان ترمینالی و مالی از حال و روز شرکتهایی است که به این ورطه وارد شده اند تا پس از دریافت اطلاعات و ترسیم شاخص ها امکان ارزیابی فرآیند بصورت علمی مقدور باشد که آن بضاعت را در خود سراغ ندارم.
امّا انسان متفکر در طول تاریخ میانبرهایی را در غیاب بضاعت کامل برای خود دست و پا کرده که میتواند به ما کمک نماید. بعنوان مثال در غیاب دستگاه های آنالیز غلظت آلاینده ها در معادن از دوردستها قناری کوچکی را در قفس در ایستگاه هایی از تونل های معادن مستقر میکردند تا بی صدایی و بی جانی قناری آژیر خطر وضعیّت اضطراری را به صدا درآورد.
این مقاله به همان سیاق تمایل دارد اوضاع و احوال قناری کوچک را که نشان از سلامت و یا عدم سلامت فضای کسب و کار دارد واکاود.
۱- چرا موضوع معیّنی که همة کنشگران نسبت به اصل آن توافق دارند، جنجال برانگیز میشود؟ آیا برداشت های متفاوتی از کلمات و جمله بندی های موجود در ابلاغیه های اصل ۴۴ میتواند اتّفاق بیفتد؟ یا آنکه مجریان با تفاسیر و تعابیری که باعث برهم خوردن نظم بازی میشود باعث بوجود آمدن جنجال میگردند.
۲- آیا تعاملات انسانی در یک جامعه که به ایجاد خرده فرهنگ ها، روشها، ارزشها و هنجارهای مثبت و منفی در طی دوران می انجامد یک شبه امکان اصلاح دارد؟ برای روشن شدن موضوع نقبی به تاریخ و گذشته و حال پایتخت که از قضا مشکل عمدة آن ترافیک و مسئله ای حمل و نقلی میباشد خالی از فایده نخواهد بود.
تمایل محمد شاه قاجار برای استفاده از هوای خنک تر شمیرانات در غیاب کولر و پنکه و برق در تابستان به احداث کاخ ….. انجامید و چنین بود که باغ سفارت انگلیس و روسیه نیز در شمیرانات احداث گردید و نزدیکان دربار قجر نیز که عمدتاً از متموّلین و صاحب منصبان بودند هر یک به فراخور باغی را در شمیرانات اختیار نمودند. با روی کار آمدن رضا خان و احداث کاخ سعدآباد و گسترش رشد هیئت حاکمه شامل دربار و کابینه و وکلای مجلسین و تُجّار و بازاریان و در پناه نعمت برق سیر تبدیل زمینهای کشاورزی شمیرانات به باغ اعیان و اشراف شدّت گرفت که در زمان پهلوی دوّم نیز با عنایت به رشد طبقة مرفّه و متوسط و با راحتی اتومبیل شخصی به جای اسب و درشکه به اوج رسید. نفوذ و قدرت جلوگیری از وضع قانون و یا اجرای آن به ضرر املاک تصاحب شده توسط بازماندگان خانواده و دربار قجر و درباریان جدید و سیاسیون و تُجّار صاحب نام در تمام طول دوران مانع از شکل گیری نظام شهری در این منطقه بوده است و در سایه استقلال مالی شهرداریها از دولت و باز هم بدون کوچکترین تغییری در معابر منطقه به ایجاد آپارتمانهای ۲۰-۳۰ طبقه و چند واحدی در هرطبقه و در زمینی چند صد متری انجامیده که ترافیک را از معابر اصلی تا کوچه باغهای شمیران گسترش داده است. فروش تراکم و پارکینگ از سر مصلحت نه تنها اتوبان ها و خیابان ها و کوچه های تهران را به پارکینگ تبدیل نموده بلکه غوغای ترافیک ظرفیّت های انسانی میلیونها شهروند را که از نعمت تماس و احساس طبیعت محروم مانده اند سخت نحیف کرده و چنان دورماندگی از اصل خویش قطعاً نمی تواند به حفظ محیط زیست و یا کاهش مصرف انرژی بیانجامد.
آیا تمامی شهرداران پایتخت و یا مسئولین ثبت اسناد و املاک در طول دوران تمایلی به اصلاح معابر مالرو نداشته اند؟ آیا مسئولین ثبت در تقسیم املاک بزرگ به کوچک و کوچکتر توسط ورّاث و خریداران جدید به دلایل زیاد (از عدم صرفه اقتصادی تا تغییر کاربری و مشکلات تأمین امنّیّت و …) نمی دانستند که محیط یک زمین هزار متری نمی تواند تماماً محصور به املاک مجاور باشد و فقط ۲ متر با ایجاد کوچه ای بن بست تنها راه دسترسی آن باشد؟
حتماً می دانستند و حتماً نمی خواستند آنچه را که الآن هست شده است، امّا …
به نظر میرسد یافتن پاسخ سؤالات فوق کمک شایان توجّهی به حل مسائل امروز ما خواهد کرد چرا که بر اساس تفکّر قیاسی میتوان ابتدا راه حل ها را جستجو کرد و سپس هر مسئله ای را که به این راه حل جواب می دهد، حل نمود.
۳- آیا اعلام عدم آمادگی لازم از سوی بخش خصوصی صحیح میباشد ویا بهانه ای است برای حذف رقیب؟ آیا عدم آمادگی لازم از سوی بخش خصوصی در صورت صحّت موضوع توجیه مناسبی برای تشکیل یک بخش شبه دولتی می باشد؟ آیا این بخش تجربة مدیریتی چنین بنگاه هایی را دارد و یا فقط به اتّکای منابع مالی هنگفت و چشم انداز سوددهی بنگاه های بزرگ کنترل آنها را بدست می گیرد؟ آیا تدابیر لازم جهت جلوگیری از سقوط به ورطة عدم بازدهی شرکتهای دولتی از سوی مدیریت کلان این بنگاه ها اندیشه شده است؟ و یا بایستی در ماه ها و سالهای آتی بدلیل عدم تحول لازم در بازدهی شرکتهای موصوف و سوددهی متناسب شاهد گلایه خریداران از مغبون شدن ایشان در چنان معاملاتی باشیم و مجدداً درآمدهای نفتی را تحت عنوان کمک به شرکتهای بزرگ جهت جلوگیری از ورشکستگی و بیکاری ده ها هزار نفر و تبعاتی که در اقتصاد کلان بوجود میآورد باشیم. همچنان که در این اواخر زمزمه هایی مبنی بر عدم علاقه خریداران به سهام آلومینیوم ایران و یا تراکتورسازی تبریز و یا تایدواتر خاورمیانه که از قضا این آخری موضوع مورد تفحُّص ترابران نیز میباشد به گوش می خورد.
آیا مکانیزم های طبیعی از قبیل ترس، انسان را از خطرات جانسوز تاریخی در امان نگه داشته و یا عاملی بازدارنده بوده است؟ آیا پیمانکاری مثل قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء با آن عظمت بنیه مهندسی – فنّی – نظامی و ارتباطی احتیاج به انجام هرگونه پروژه ریز و متوسط و درشت آن هم با تَرک تشریفات مناقصه دارد؟ (خدا را شکر که در هفته گذشته عطای پروژه های ریز و متوسط به لقای آن توسط قرارگاه بخشیده و فضای تنفسی برای شرکتها ایجاد شد.) آیا ترک تشریفات مناقصه حاشیه امنی را برای آنان بمنظور عدم پاسخگویی به کارفرما ایجاد نمی نماید؟ آیا این حاشیه امن باعث بهبود کیفی کار میشود و یا عاملی جهت کاهش شاخص کیفی کار خواهد بود؟ آیا برهم زدن فرهنگ تعاملی کارفرما و پیمانکار به بهبود مناسبات و یا مخدوش کردن آن می انجامد؟
آیا چنان حاشیه امنی باعث ایجاد آب گرفتگی از پس بارندگی در ترمینال تازه ساز بندر شهیدرجائی در نوروز ۸۸ شد؟ آیا مشکل موصوف که خسارت زیادی را به تُجّار ایرانی تحمیل کرد و شرکتهای بیمه هم از پذیرش مسئولیّت تأمین خسارت به دلیل عدم تعبیه راه های مناسب خروج آب سر باز زدند، حل شد؟ آیا شکستن بولارد (Bollard) – وسیله ای که از چدن بصورت یکپارچه جهت مهار طناب کشتی ریخته گری میشود و در بتون اسکله تعبیه می گردد – در خاطرات چند نسل از دریائیان یافت می شود؟ آیا پاسخ نماینده پیمانکار به نماینده کارفرما (مدیریت بندر) در خصوص چرایی موّاج بودن محوطه تازه تحویل شده می تواند به “مگر شما مهندس هستید؟” ختم گردد؟
همانطور که جست و خیز پرنده ای کوچک در قفس در آستانة معدنی با احتمال گازهای سمّی خبر از سلامت فضای کندوکاو در معدن میدهد و مرگش نهیب ترک فضای خطر برای معدن کاوان است. کلیه واگذاریهای انجام شده میتواند نقش آن پرنده را برای آنهایی که تمایلی جهت ورود به فضای کسب و کار ایران دارند، ایفا نماید.
همیشه انحرافات در سایة عدم جدّی گرفتن اصول و یا ذبح اصول در پای مصلحت محقق گردیده است. سازمان بنادر و دریانوردی که بیش از یک دهه سهام شرکت تایدواتر را در اختیار داشت و به حق از پیشروترین سازمانها در مبحث خصوصی سازی بوده، در تمام آن سالها تمایلی به تربیت مدیران ارشدی که بتوانند اینشرکت را بسلامت و در غیاب رقابت به سر منزل برسانند در سایة عدم ثبات مدیریت در کشور نشان نداد و حتّی امکان حضور مدیران حرفه ای و مستقل را از سوی بقیة سهامداران تمرین نکرد و حالا مانده است با جنجالهای رسانه ای از سوی دست پروردة خود و تازه اوّل راه چه کنم؟
خود به خود شکل دیو می کردند پس ز ترسش غریو می کردند
ایجاد فضای سالم و رقابتی کسب و کار مطمئناً به رونق و شکوفایی تمامی فعّالیّت های مرتبط با بندر خواهد انجامید و عوارض حمایت مطمئناً هدایت را تضعیف می نماید و بدین منظور دستگاه های حاکمیتی میبایستی اولاً از غَلتیدن به مهلکة درآمدزایی که بسیار وسوسه انگیز است در گذرند و ثانیاً میبایستی قوانین حمایتی وضع شده در دوران پر شمار اقتصاد شعارزده دولتی را بدون هیچ دل نگرانی و دغدغه ای منسوخ نمایند و در این راه از غوغا سالاری شرکتها و مؤسسات دولتی و شبه دولتی که گاهاً در پس پشت صفت ” ملّی “ منافع خود را جستجو می نمایند هراس به دل راه ندهند که این صفت در کلّیت خود در بردارنده تمام بازیگران یک صحنه می باشد و نه معدودی بازیگر.
برای دریافت فایل pdf مقاله از لینک زیر استفاده کنید:
دسته بندی مطلب : مقالات